Dollar Find : ยัยตัวร้าย สายพันธุ์ออนไลน์

 “มนุษย์เราล้วนมีความฝัน และความฝันนั้นคือพลังที่ใช้ขับเคลื่อนโลกทั้งใบ ศจ. มัลคอม เอ็ดเวิร์ด ปี ค.ศ.2864”

ปี ค.ศ.3515 

โลกเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนไปมากจนไม่เหลือเค้าเดิม  ไม่ใช่ในเรื่องที่เป็นรูปธรรมที่เห็นได้เด่นชัด อย่างผืนดินที่เหลืออยู่น้อยนิดหลังจากที่น้ำแข็งที่ขั้วโลกละลายจนระดับน้ำทะเลสูงขึ้น หรือกลุ่มตึกระฟ้าที่สูง 200 ชั้นเป็นอย่างต่ำที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อทดแทนผืนดินที่ลดลงไป หากแต่มันเป็นเรื่องของวิถีชีวิตคนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ต้นเหตุของความเปลี่ยนแปลงนั้นมาจากการที่มนุษย์มีช่วงอายุขัยโดยเฉลี่ยลดลงเหลือเพียง 40 ปี ไม่ว่าจะด้วยทั้งมลภาวะ หรือปัจจัยใดๆก็แล้วแต่ ซึ่งเรื่องดังกล่าวนั้นมันทำให้ผู้คนจำนวนมากเริ่มตระหนักถึงความสำคัญของเวลาที่มีอยู่ เวลาที่แม้แต่วิทยาการทางการแพทย์ที่พัฒนาไปมากแล้วก็ไม่สามารถช่วยให้มันเพิ่มขึ้นมาได้ เวลาที่น้อยเกินกว่าที่มนุษย์จะสามารถทำสิ่งใดๆที่ยิ่งใหญ่ได้

และด้วยข้อจำกัดด้านการแพทย์นั้นเองที่ส่งผลให้เหล่านักวิทยาศาสตร์เริ่มหันความสนใจมาวิจัยค้นคว้าหาเทคโนโลยีที่ช่วยให้เหล่ามวลมนุษย์ใช้ช่วงเวลาอันน้อยนิดให้เกิดประโยชน์สูงสุดแทน หลังจากที่พวกเขาพบกับกำแพงแห่งความสิ้นหวังในการเพิ่มช่วงอายุขัย ซึ่งท้ายที่สุดหลังจากที่พวกเขาทำการทดลองในทฤษฏีใหม่หลายครั้งแล้ว ผลงานที่ได้นั้นกลับออกมาในรูปของนามธรรม หรือความรู้สึกแทน

การทดลองภายใต้ความเชื่อที่ว่าประสิทธิภาพในการทำงานของสมองนั้นมีมากเกินกว่าที่ใช้ในปัจจุบันหลายเท่าตัว จึงไม่ยากหากว่าจะทดลองการใช้ความสามารถในส่วนที่เหลือของสมองมนุษย์ทดแทนช่วงเวลาที่น้อยลงไปกว่าครึ่ง ซึ่งนั่นทำให้พวกเขาได้ทดลองปลดขีดจำกัดของสมองมนุษย์โดยเชื่อว่าการกระทำดังกล่าวนั้นน่าจะช่วยให้คนเราสามารถใช้เวลาที่มีให้เกิดประโยชน์สูงสุดได้

แต่การกระทำดังกล่าวนั้นเป็นไปได้เพียงในทางทฤษฏี เพราะเมื่อทำการปลดลิมิเตอร์ในสมองออกแล้ว แม้ว่าจะทำให้มนุษย์สามารถเคลื่อนไหว เรียนรู้ และพัฒนาได้เร็วขึ้นในเวลาที่เท่าเดิม หากแต่มันกลับส่งผลเสียมากกว่าผลดี เพราะมันทำให้ร่างกายตอบสนองต่อประสิทธิภาพในการทำงานของสมองมากขึ้นจนเกินขีดความสามารถในการฟื้นฟู อันเป็นผลทำให้ร่างกายเสื่อมสภาพได้เร็วขึ้นมากกว่าเดิมในอัตราที่สูงกว่าปกติ และนั่นหมายถึงช่วงชีวิตของผู้ที่ปลดลิมิเตอร์ออกนั้นจะสั้นลงประมาณ 3 เท่าของความเร็วที่เพิ่มขึ้น

“มนุษย์สามารถเรียนรู้ได้แม้กระทั่งยามฝัน” จากประโยคดังกล่าวเพียงประโยคเดียวทำให้เหล่านักวิทยาศาสตร์พากันเปลี่ยนวิธีการใหม่ จากที่เคยทำการทดลองในโลกแห่งความจริง แปรเปลี่ยนเป็นการทำลองในโลกแห่งความฝัน โลกที่ไม่ว่ามนุษย์เรานั้นจะตกจากตึก 200 ชั้น หรือจมลงสู่ก้นบึ้งของท้องทะเลอันมืดมิดก็ไม่ทำให้ถึงตาย 

ด้วยเหตุนี้จึงทำให้พวกเขาคิดขึ้นได้ว่า “ร่างกายที่เป็นทั้งอุปสรรค์ และภาระในการเรียนรู้นั้นสมควรถูกทิ้งไป” ภายใต้แนวคิดดังกล่าวนั้นเองที่ทำให้เหล่านักวิทยาศาสตร์ได้นำเอาเทคโนโลยีในการสื่อสารมาปรับใช้เพื่อให้มนุษย์สามารถเรียนรู้ และพัฒนาได้มากขึ้นโดยที่ไม่ส่งผลกระทบต่อร่างกายมากนัก เพราะเมื่อก้าวเข้าสู่โลกออนไลน์แล้ว มนุษย์สามารถเรียนรู้ และฝึกฝนได้เร็วขึ้น ตามความเร็วในการส่งผ่านข้อมูล และความเร็วในการรับรู้ คำนวณ จดจำ และประมวลผลของสมองที่ผ่านเครื่องปลดลิมิตเตอร์ ขณะที่ร่างกายนั้นแทบจะไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆที่เป็นเหตุให้มันเสื่อมสภาพได้เลย

สิ่งที่ได้มานั้นแท้จริงแล้วคือ “ความแตกต่างด้านสัมผัสของช่วงเวลาในชีวิตจริง กับโลกออนไลน์” เพราะเมื่ออยู่ในโลกออนไลน์แล้ว มนุษย์จะสามารถทำกิจกรรมต่างๆได้ในความเร็วที่มากกว่าเดิมหลายเท่าตัว โดยที่เจ้าตัวจะรู้สึกไม่แตกต่างจากเดิม.. ทั้งๆที่ในโลกของความเป็นจริง เวลาที่พวกเขาใช้ในการประกอบกิจกรรมนั้นๆจะผ่านไปเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น อันหมายความว่า สัมผัสด้านเวลาของมนุษย์นั้นจะสูงขึ้นเมื่ออยู่ในโลกออนไลน์

โดยหากจะเทียบกันแล้วจะได้ว่า ช่วงเวลา 1 วันในโลกจริงในทางทฤษฏีแล้ว มนุษย์สามารถใช้ชีวิตได้ 13 วันในโลกออนไลน์ ซึ่งเป็นทั้งความเร็วโดยเฉลี่ย และความเร็วที่มีผลการวิจัยออกมาแล้วพบว่าเป็นความเร็วสูงสุดที่สมองมนุษย์สามารถรับได้โดยไม่เกิดผลข้างเคียงที่เป็นอันตรายต่อสมองในระยะยาว

ซึ่งการออนไลน์นั้นสามารถทำได้โดยง่ายเพียงแค่นอนหลับด้วยท่าที่สบายที่สุดในห้องที่เต็มไปด้วยเครื่องกลที่คอยควบคุมประจุพลาสม่าซึ่งทำหน้าที่เป็นตัวกลางในการรับส่งข้อมูลคำสั่งจากสมองของคนเพื่อส่งผ่านไปยังตัวแปลงข้อมูล ก่อนที่จะส่งไปยังเซิฟเวอร์หลัก จากนั้นทางเซิฟเวอร์จะทำการย้อนกระบวนการเพื่อส่งผ่านข้อมูลกลับสู่สมองโดยตรง ซึ่งตลอดกระบวนการนั้นต้องคอยส่งกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ กระตุ้นประสาทสัมผัส และกล้ามเนื้อของมนุษย์ในส่วนที่ไม่ได้ถูกใช้งานตลอดเวลา เพื่อป้องกันไม่ให้อวัยวะที่ไม่ถูกใช้งานนั้นเกิดการพิการ หรือเสื่อมสภาพไป

ในส่วนของการออนไลน์ครั้งแรกนั้น โดยปกติแล้วจะเริ่มขึ้นเมื่อมีอายุ 4 ปีขึ้นไปโดยเฉลี่ย แล้วแต่ศักยภาพในการเรียนรู้ของเด็กแต่ละคน ซึ่งในส่วนที่จะเหมือนกันนั้นคือ ทุกคนจะต้องผ่านการลงทะเบียนโดยใช้รหัสพันธุกรรมเป็นไอดี ส่วนคลื่นสมองในช่วงที่อารมณ์และความรู้สึกในสภาวะปกติจะถูกใช้เป็นรหัสผ่าน เพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นลอบใช้ในการแสวงหาผลประโยชน์ ก่อนที่จะก้าวเข้าสู่โลกหลักที่ทำหน้าที่คล้ายกับกูเกิ้ล หรือเซิร์จเอนจิ้นที่คอยรวบรวมประตูทางเข้าสู่โลกย่อยต่างๆ ที่เปรียบเสมือนเว็บเพจอีกที

นั่นหมายถึงบัดนี้ โลกแห่งจิต ห้วงแห่งความฝัน หรืออีกหลายๆชื่อที่คนเราใช้เรียกขานโลกที่ถือกำเนิดโดยมนุษย์ ถูกมนุษย์ให้ความสำคัญยิ่งกว่าโลกแห่งความเป็นจริงที่พระเจ้าสร้างขึ้น